Jon van Eerd speelt Hanns Eisler voortreffelijk in de muziektheaterproductie Eisler on the go over de Oostenrijks/Duitse componist Hanns Eisler (1898-1962). Voordat de voorstelling begint, ervaar ik hoe ver de werelden van populaire en elitaire cultuur uit elkaar liggen. Jon van Eerd is een Bekende Nederlanders vanwege zijn eigen blijspelen en als musicalster in onder
De komedie Slippers is hopeloos oubollig. Zowel de hoofdrolspelers Plien van Bennekom en Bianca Krijgsman als regisseur Gijs de Lange waren in de talkshow van Jeroen Pauw onlangs stellig over de wereldhit uit 1965 van de Brit Alan Ayckbourn. Oubollig? Jazeker! En dat geeft niks! Zeiden ze. De makers zien in oubolligheid de kracht van
In het V-Monument Soldaat van Oranje komt een oranje pakje sigaretten, in de nacht van 30 op 31 augustus 1941 – Koninginnedag – boven Nederland gedropt door de RAF als gebaar van de Nederlandse regering in ballingschap. Dit gebeurde op initiatief van Engelandvaarder Jan Jacob Beelaerts van Blokland (1909-2005), die zich in 1941 bij de
Holland Zingt Hazes 2017 is één grote kroeg met zeventienduizend uitzinnige bezoekers. Dat is de Ziggo Dome tijdens de vijfde editie van Holland Zingt Hazes. Vijf avonden vloeit het bier rijkelijk en wordt er uitbundig meegebruld. Veel bezoekers dragen zwarte hoedjes, die in de hal als merchandise worden verkocht. Holland Zingt Hazes is big, big
Snorro is één groot feest. In 2010 was ik in m’n eentje naar Snorro, een familievoorstelling voor publiek vanaf acht jaar. Zeven jaar later ging ik weer alleen naar de remake van Snorro. Nou ja, ‘alleen’ klopt niet helemaal. Ik zat weer in een bomvolle Stadsschouwburg, die zo ongeveer uit elkaar spatte van enthousiasme. Zeven
Who's afraid of Virginia Woolf? revisited. Who's afraid of Virginia Woolf is het favoriete toneelstuk van producent Arjen Stuurman. Het is al vijftien jaar zijn streven om dit ‘legendarische, bikkelharde en lachwekkende relatiedrama’ – zo wordt het stuk in het programmaboekje van Theaterbureau Hummelinck Stuurman omschreven – eens in de vijf jaar te produceren. Dat
Into the woods is Sondheim zoals Sondheim het heeft bedoeld. Brava! Het is producente, actrice en zangeres Esther Maas opnieuw gelukt om in Nederland een musical van Stephen Sondheim glorieus op poten te krijgen. Drie jaar geleden maakte ze de vileine relatiekomedie Putting it Together met liedjes van de geniale Amerikaanse componist en tekstschrijver Sondheim.
De Grote Drie; dat zijn voor oudere liefhebbers van de kleinkunst nog altijd Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon Hermans. Er waren ook drie andere Grote Drie, wist theaterproducent Hans Cornelissen. Dus bedacht hij het gouden idee om een voorstelling te maken over de diva’s Adèle Bloemendaal, Conny Stuart en Jasperina de Jong. Uitgangspunt van
Vaak is fictie verweven met de realiteit. En soms raakt toneel op een krankzinnige manier de werkelijkheid. Wanneer Cees Geel in FIFA Blatter – de val van een voetbalkeizer in zijn rol als de Amerikaanse oud-FIFA-bobo Chuck Blazer tegenover de Zwiter Sepp Blatter één denigrerend zinnetje zegt over ons eigen voetbalkopstuk Michael van Praag, zit
“Ik heb het gevoel dat ik al mijn blaadjes verlies. Eén voor één. Ik begrijp het niet”. Dit is een essentieel zinnetje, dat Hans Croiset uitspreekt in De vader. Croiset is in oktober 81 jaar geworden; de man die hij in De vader speelt, is tachtig. Tussen de acteur en de bejaarde man op het
