Safaripark Zuidas: locatietheater op de juiste plek
Safaripark Zuidas is locatietheater, dat zich afspeelt op de plek waar de voorstelling over gaat. Namelijk in wisselende locaties op de Zuidas: van de voormalige ING-‘Poenschoen’ tot het WTC auditorium. De première was op de begane grond van Circle in het ABN AMRO-gebouw. Dankzij deze plek is dit de voorstelling met het grootste decor denkbaar. Namelijk het uitzicht op het Gustav Mahlerplein, dat op de première door een glazen wand achter de spelers in al z’n glorie en schittering te zien was. Met in de duisternis langslopende mensen en uitzicht op Regus – een multinational op het gebied van kantoorverhuur – en de horecatenten Koetjes en Kalfjes en Julia’s. Dit levende ‘achterdoek’ geeft de voorstelling een gratis meerwaarde.
Panterprint
Janke Dekker vertolkt niet alleen de vrouwelijke hoofdrol in deze ‘stand-up musical’, ze is ook de initiatiefneemster en de producent. Deze vrouw, die ruim dertig jaar geleden debuteerde als Evita in de gelijknamige musical, heeft veel lef en een onstuitbaar doorzettingsvermogen. In Safaripark Zuidas speelt ze aanvankelijk min of meer zichzelf: een vrouw die in de wereld van de kunst werkt en op de Zuidas hoopt te ontdekken hoe ze aan geld kan komen. Ze gaat op safari in het walhalla van high achievers op de plek waar alle hip, hip, hip is. In het mekka van de mogelijkheden hoopt ze te ontdekken hoe je als kunstenaar aan geld komt. Ze gaat, gekleed in een panterjas, onder zoeken “hoe het werkt”.
Homo Economicus
Max van den Burg, die tien jaar geleden de publieksprijs won op het Cameretten Festival en onder meer de cabaretprogramma’s Kladderadatsch! en Schlemiel maakte, ontvangt de vrouw alsof de Zuidas het een attractiepark met wilde dieren is. Dit is het territorium van de ‘homo economicus’. Hij waarschuwt de vrouw “nooit te wijzen naar de populatie”, alsof het de Zuias echt een safaripark met wilde dieren is. Hij legt haar “de regels van de as” uit. Hij wijst haar op het belang van “de kunde van onverschillig zijn”, de ‘vrijmibo’ (de vrijdagmiddagborrel, die tijdens de première rond en elders in Crcle ongetwijfeld veel werknemers op de Zuidas aan het vieren waren), dat het loont om schijt te hebben aan alles en om op de Zuidas te doen alsof alles altijd leuk is.
Burn Out Show
Roos Schlikker en Erris van Ginkel, die als schrijvers veel meters hebben gemaakt bij Theatergroep Toetssteen, schreven een haarscherpe impressie van een meedogenloze jungle, waar in het gewone leven maar liefst veertigduizend mensen werken. De scènes tussen Dekker en Van den Burg, die continu allebei dubbelrollen spelen, zijn soms amusant, soms schrijnend, soms schokkend. Zoals het functioneringsgesprek met een man, wiens vader onlangs overleden. Hij is anderhalve week niet op het werk verschenen en dat gedrag is op de Zuidas een – letterlijk en figuurlijk – dodelijk vergissing. Janke Dekker speelt een vrouw die meedoet aan een quiz in de Burn Out Show, waarbij ze door de quizmaster en zelfs haar eigen man psychisch tot de enkels wordt afgezaagd.
Efficiency
Zes jonge dansers van het ROC Zuid, gehuld in panterprintkleding, luisteren de voorstelling op met energieke dans. Tijdens de hele voorstelling, die zonder pauze wordt gespeeld, wordt ‘de derde stem’ knap vervuld door Maurits Fondse. Hij staat meestal op de achtergrond en tovert zijn muziek uit een keyboard en draaitafel. Fondse zingt soms mee en hij speelt kleine rollen. Alles is zeer effectief. En tja, efficiency is het “wapen van de Zuidas”, zo leren we tijdens deze voorstelling. Uiteindelijk zingt Janke Dekker de fraaie ballad Tegen elke prijs. Als ze vervolgens vertrekt, vraagt ze aan Max van den Burg: “Mag ik één ding vragen? Wie houdt dit vol?” Safaripark Zuidas is bijzonder. Ik ben benieuwd hoe deze voorstelling het doet op andere locaties dan Circl. Met name de Poenschoen belooft te zorgen voor een aantrekkelijk decor: het drukke verkeer met alle lichtjes.
Safaripark Zuidas, gezien 2 november in Circl ABN AMRO. Dit is een intitiatief van Stichting Theaterproductiehuis Janke Dekker, met Janke Dekker, Max van den Burg, Maurits Fondse (die ook de muziek schreef) en dansers die aan het ROC Zuid studeren, tekst Roos Schlikker en (ook regie) Erris van Ginkel, choreografie Anouk Poell, decor en kostuums Joris van Veldhoven, scènefoto’s Wim Lanser. Nog te zien 9, 10 en 11 november in gebouw Infinity (de voormalige ‘ING-Poenschoen’), 18 en 19 november in het ROC Zuid, 26, 27 en 28 november in De Nieuwe Poort, 29, 30 november en 1 december in het WTC Auditorium. Aanvang telkens 19.30 uur. Inlichtingen en kaarten: www.theateropdezuidas.nl