Purper verdient volle zalen
Purper’s Passie, met Diederick Ensink, Erik Brey, Anne van Veen en Frans Mulder (foto Roy Beusker)
Passie, daar draait de nieuwe voorstelling van cabaretgroep Purper om. Purper? Toen ik iemand vertelde dat ik naar de première van Purper’s passie ging, was die persoon verbaasd dat die groep nog bestond. Nou, Purper is 38 jaar na de oprichting alive & kicking. Met aan de basis nog altijd Erik Brey – in 1980 een van de oprichters – en Frans Mulder, die al sinds 1985 van de partij is. En dit seizoen verder met nog twee jonkies: multi-istrumentalist Diederick Ensink – hij deed ook aan de vorige Purper-voorstelling mee – en Anne van Veen, die al in een aantal soloprogramma’s op haar naam heeft staan.
Purper staat als een huis
Purper’s Passie, met Diederick Ensink en Anne van Veen (foto Roy Beusker)
De twee oudere heren – Mulder en Brey zijn respectievelijk 65 en 61 jaar – lieten zondag in de Stadsschouwburg Velsen weer eens zien dat ze zich op het toneel voelen als vissen in het water. Vooral Frans Mulder kan het publiek lekker laten lachen, hij kan smakelijk vertellen, hij kan ontroeren, hij kan geiten, hij is charmant. Hetzelfde geldt voor Erik Brey, die met zijn witte haardos steeds aantrekkelijker wordt en die door Mulder wordt aangekondigd als zijn ‘rots in de branding’. Hij geeft, zoals vanouds, op een rationele manier tegenwicht tegen de altijd wat frivolere Mulder. Wanneer Mulder over passie begint, reageert Brey gortdroog: “ik heb passie altijd zeer overschat gevonden.”
“Mijn vader is Herman van Veen”
Purper’s passie, met Anne van Veen (foto Roy Beusker)
De Purper-kostuums zitten hun jongere tegenspelers – Anne van Veen is 35 jaar, Diederick Ensink is 32 jaar – als gegoten. Ze voegen zich moeiteloos in de verhalen en liedjes van Mulder en Brey. Bovendien krijgen ze alle ruimte om hun eigen passie-ei te leggen. Wanneer de drie ‘jongens’ met nogal wat aplomb vertellen wat hun vaders voor de kost doen of deden, zegt Anne gortdroog: “mijn vader is Herman van Veen”. Zo, die zit! Dan zegt ze ook nog eens: “ik ben een lied”, want haar vader schreef Anne speciaal voor haar. Vervolgens zingt ze een mooi lied, dat ze zelf schreef, getiteld Anne, de wereld is wel mooi. Anne van Veen zingt later ook een zeer persoonlijk lied, dat Frans Mulder voor haar schreef. Dit blijft tusssen ons gaat over een docent die haar op de Theaterschool onder druk zette over hun verhouding haar mond te houden. Algemeen bekend is dat Anne van Veen dit zelf heeft meegemaakt. Ze publiceerde er in 2015 de roman Wie ik aan het zijn was over. En ze zat aan de tafel van Jeroen Pauw om erover te praten. Als het lied uit is, met de veelzeggende boodschap ‘Niemand heeft ooit de liefde in z’n macht’, zegt Mulder: “hoe zet je dat een beetje leuk op Facebook?”
Facebook als religieuze belevenis
Mulder heeft dan al een rake monoloog ten beste gegeven over Facebook: “ik ben iemand die graag deelt”. Hij noemt Facebook een religieuze belevenis, waarbij hij devoot op de knieën gaat om te bidden. Dat doet hij met moeite en geholpen door Erik Brey. Stijve knieën, hè? Mulder bidt het ‘onze Facebook’: “Geef ons heden onze dagelijkse Facebook”. De scène doet denken aan de beeldreligiescène in Zo is het toevallig ook nog eens een keer uit 1964. Alleen deze keer zullen er geen kamervragen worden gesteld. En natuurlijk komt Erik Brey met commentaar: “ik heb Facebook altijd zeer overschat gevonden”.
“Annie, hou jij me passie effe vast”
Purper’s Passie, met Frans Mulder (foto Roy Beusker)
Purper’s Passie is een aaneenschakeling van goede sketches, vakmanschap, ontroerende liedjes en uitgekiende meezingers. Natuurlijk zat de zaal zondag vol genodigden en vrienden. Dan is het logisch dat iedereen meezingt met het Britse lied Land of hope and glory, het zesde couplet van het Wilhelmus, Het dorp als nieuw volkslied en “Annie, hou jij me passie effe vast’. Tegenwoordig volstaat immers een geldpas; een tassie is overbodig. Hier staan vier cabaretiers, die hun vak verstaan. Twee ouwetjes en twee jonkies. Frans Mulder zingt een prachtig lied de liefde voor zijn partner, met wie hij al veertig jaar samen is: “want ik ben blij met jou, met ieder extra jaar. Wat ben ik blij met jou”.
Volgend seizoen veertig jaar
Purper’s Passie, met Erik Brey en Frans Mulder (foto Roy Beusker)
De heren en dame excelleren niet alleen in mooie liedjes en grappige dialogen, maar ook in hilarisch gegeit. Ze brengen Bach op vier zingende zagen en er is een mooie parodie op The Voice Senior, waarbij Frans Mulder meedoet als psychiater: “ik kom hier om de jeugd te helpen en op te voeden dat de showbiz niet alles is. Achter alle glim en glitter, staat een leven als gal zo bitter.” Volgend seizoen bestaat de groep veertig jaar. Mulder weet wat hij graag wil hebben als jubileumcadeau: volle zalen. En volle zalen, dat verdient Purper. Hier kunnen beginnelingen in de kleinkunstwereld nog iets van leren. Erik Brey weet trouwens wat hij later graag wil: sterven in het harnas. Hij benadrukt nog even dat het woord ‘passie’ komt van ‘passio’: lijden, met name het lijden van Christus. Frans Mulder: “Jézus!” Brey: “Ja, die!”
Purper’s passie, gezien 7 oktober in de Stadsschouwburg Velsen, een productie van Purper BV en DG Theater, regie Frans Mulder, kostuums Glenn Hewitt, affichefoto Robin Kamphuis, scènefoto’s Roy Beusker, landelijke tournee t/m 6 januari 2019. Inlichtingen: www.purper.eu of www.dgtheater.nl
