Sarah Janneh hoort thuis in Carré

Sarah Janneh (foto Luciano de Boterman)

Brabo Leone, zo heet het theaterconcert van zangeres, actrice en theatermaker Sarah Janneh. Wat een overweldigend mooie voorstelling is dit! Een ster in volle bloei! Zelden was ik zo enthousiast over een Nederlandse performer. Tijdens de buitengewoon autobiografische voorstelling dacht ik: Bette Midler, Jenny Arean, Karin Bloemen, maar vooral Wende Snijders. Sarah Janneh is zo intens, zo openhartig, zo emotioneel, zo indrukwekkend. Deze overrompelende voorstelling hoort thuis in Carré. Heeft Wende als resident-artist daar nog een vinger in de pap? Hoe dan ook: Madeleine van der Zwan, directeur van Carré, werk aan de winkel!

De dertigjarige Sarah Janneh serveert haar verleden openhartig aan het publiek. Ik dacht terug dat ik haar voor voor het eerst zag. Dat was toen ze Máxima speelde in Diederik Ebbinge’s geweldige tv-serie Koningshuis de musical. Moet je nagaan: deze donkere, zwaarlijvige vrouw was zonder enige terughoudendheid gecast als onze koningin. Dat is lef en het was al na een paar scènes normaal.

Haar moeder komt uit Brabant, haar vader uit Sierra Leone. Sarah omschrijft zichzelf als zwart én wit, zangeres én actrice, luid én stil, bang voor de dood en bang voor het leven, gelukkig en rouwend. Dit alles én én; niet of of. In Brabo Leone wordt ze omringd door vier geweldige muzikanten, ze zingt goddelijk met een stem als een kanon en ze laat haar verhalen door merg en been gaan.

Panterprint, panterprint en nog eens panterprint

Sarah Janneh (foto Luciano de Boterman)

Bovendien ziet ze er waanzinnig uit. Alles aan haar uiterlijk ademt ‘panterprint’; van haar uitdagende sexy robe van Maison de Faux tot haar handschoenen, haarband, schoenen, zelfs haar drinkbeker. Sarah Janneh etaleert haar voluptueuze lijf, haar majestueuze armen, haar benen – de jurk heeft een torenhoge split – en haar duizelingwekkend omvangrijke decolleté. Wanneer ze onstuimig danst op Afrikaanse muziek, deint haar weelderige boezem op en neer. Werkelijk prachtig om te zien.

De kern van Brabo Leone is de zoektocht naar zichzelf. Naar thuis. Ze vertelt dat ze in Oisterwijk is opgevoed door haar Brabantse moeder, die ze omschrijft als een leeuwin. In haar jeugd wordt ze omringd door ‘een roedel sterke, rokende, luide vrouwen in panterprint’. Ze omschrijft zichzelf als ‘een bruine baby in een witte wereld vol panterprint en sigarettenrook’.

Haar moeder was in een AZC, waar ze werkte als vrijwilliger, op slag verliefd geworden op haar vader, een mooie vent die uit Sierra Leone was gevlucht. Helaas leed hij aan schizofrenie en was hij onberekenbaar. Zelfs gevaarlijk. Hij verliet het gezin en Sarah zag hem jarenlang niet, totdat hij ziek werd. Ze was jarenlang kwaad op hem. Toen hij zijn dood voelde naderen, ging hij terug naar zijn geboorteland. Vier jaar na zijn dood ging Sarah voor het eerst na Sierra Leone. Daar was heel wat moed voor nodig, maar ze deed het.

Emotionele reis naar Sierra Leone

Sarah Janneh (foto Luciano de Boterman)

Ze benoemt het resultaat van de reis heel mooi: ‘Ik ging van wie ik dacht ik moest zijn tot wie ik nu ben’. De manier waarop ze vertelt over de emotionele reis, die ze maakte met haar muzikaal leider Jan van Eerd, is hartverscheurend mooi. Niet van deze wereld, ongekend sterk. Ze zingt een lied, dat ze op een ‘worship’-bijeenkomt in Ghana meemaakte. Ze zegt dat ze niet van publieksparticipatie houdt, maar dat ze het publiek toch vraagt om te gaan staan en om ritmisch op de maat van de muziek mee te klappen. Iedereen doet zonder aarzeling mee.

Sarah is helemaal van de kaart, wanneer ze in het geboortedorp van haar vader wordt verwelkomd met grote spandoeken met heel groot haar foto en de tekst ‘Welcome home, Sarah Janneh’. Ze merkt dat ze voor het eerst niet in de minderheid is: ‘Ik had mijn tantes nog nooit had gezien, maar ik zag dat ze lachen zoals ik lach, dansen zoals ik dans. Ik zag dat ze mijn lichaam hebben. I belong!’

Ze bezoekt de boom, waaronder haar vader is overleden: ‘de boom die alles zag’. En ze bezoekt het graf van haar vader in een plaats die Devil Hole heet. Ze vertelt met natte ogen dat ze vroeg of hij blij was om wie hij was. En of hij trots was op wie zij is geworden. En ook of hij wat wind in haar liefdesleven wil blazen.

Vijf sterren en vijf sterren

Zo balanceert deze waanzinnig knappe voorstelling tussen openhartige emoties en luchtiger momenten. Ze eindigt met het prachtige lied Neem me (met al mijn verleden). Haar toegift is een lied over haar sterke moeder. Tot nu toe verschenen er twee recensies in kranten. Sander Janssens beloonde Brabo Leone in de Volkskrant met vijf sterren. Hij schreef: ‘Janneh imponeert met haar gloedvolle stem, soms diep en krachtig, soms snedig zingzeggend, soms ook fragiel en heel kwetsbaar. Ze laat zich zichtbaar raken door haar eigen materiaal, zonder publiek de kans te ontnemen dat ook te doen: zo ontpopt ze zich als sterke leider van haar eigen roedel.’

De kop boven de Volkskrant-recensie was: ‘Sarah Janneh grijpt je in haar persoonlijke theaterconcert Brabo Leone bij de keel en laat je niet meer los’. De recensent in Dagblad van het Noorden gaf Brabo Leone ook vijf sterren: ‘Wie de kans ziet om de voorstelling van Sarah Janneh te bezoeken, grijp hem. Tussen alle producties waarin makers zichzelf als basis kiezen, is die van Janneh even indrukwekkend als onweerstaanbaar’. Waar blijven de andere kranten?

De schrijver Jurrian van Dongen plaatste op Facebook over het lied Om wie: ‘Dit prachtige lied komt uit de keelsnoerende theatervoorstelling Brabo Leone van Sarah Janneh, die gisteren in première ging in Groningen en waar ik goddank bij mocht zijn. Het is een moedig en krachtig theaterconcert waarin Janneh hardop, met haar publiek, rouwt om haar vader, en woede en verdriet omzet in liefde. Ik vind het altijd ongelofelijk als theatermakers zulk kwetsbaar materiaal in het theater brengen, een soort onvoorstelbare daad van vertrouwen in het publiek ook.’ Van Dongen plaatste erbij de registratie van Om wie, zoals Sarah het eerder dit jaar op Oerol zong. Zie voor dit aangrijpende lied over haar bezoek aan haar zieke vader: https://www.youtube.com/watch?v=pSPNqEzBhR8

Sarah Janneh en de band nemen het applaus in ontvangst (eigen foto)

Brabo Leone, gezien 12 november 2025 in Theater Utrecht. Dit is een co-productie van NITE uit Groningen, Theater Utrecht en MusicalMakers. Een theaterconcert door Sarah Janneh, die veel van de teksten zelf schreef. Muziek Anton de Bruin (toetsen, bas & gitaar), Jan van Eerd (muzikaal leider, vibrafoon en elektronica), Nia Ralinova (cello) en Yannick van ter Beek (percussie), composities Jan van Eerd, Sarah Janneh en anderen, met liedteksten door Kiki Schippers en anderen, regie Floor Houwink ten Cate, dramaturgie Frederike Schubert, kostuums Maison de Faux, scènefoto’s Luciano de Boterman. Op tournee tot en met 28 februari 2026. Veel voorstellingen zijn al uitverkocht, zoals 10 december in het Bijlmer Parktheater, 17 december in de Meervaart, 31 januari in Podium Mozaïek, 14 en 15 februari in Bellevue (er zijn wellicht wachtlijsten). Zie voor meer informatie en de volledige speellijst: www.nite.nl