Annick Boer, dat is inderdaad goed gelukt!

(foto Randy Fokke)

Annick Boer speelde 24 oktober 2019 in de Kleine Zaal van Schouwburg Amstelveen de première van haar eerste solocabaretvoorstelling Dat is goed gelukt! De titel van een voorstelling was zelden zo toepasselijk. Annick Boer (48) staat dit jaar een kwart eeuw op de planken: als actrice in toneelstukken en musicals, als zangeres en als comédienne zowel in het theater als ook op de televisie. Ze heeft niet alleen een glasheldere, pure zangstem, ze heeft ook – vergeef me het cliché – de lach aan haar kont hangen. Annick Boer bezit het talent om mensen te laten lachen en ze heeft ook een flinke dosis zelfspot. Kijk maar naar de poster van deze cabaretvoorstelling, waarbij fotografe Randy Fokke haar heeft voorzien van immens opgespoten, bijkans ontplofte vleeslippen heeft gegeven. Die heeft ze goddank niet, de rest is buitengewoon goed gelukt. Zowel de buitenkant als de binnenkant.

Stijve tepels

(foto Randy Fokke)

Ze wilde al jaren een liedjesprogramma te maken, waarbij de mooiste liedjes zouden worden afgewisseld door conferences. Dat programma is er nu, met prachtige kleinkunstklassiekers als Jaloezie, waarmee Frans Mulder ooit Adèle Bloemenaal van opwinding stijve tepels bezorgde (zo wil de mare). Ze zingt het melancholische lied De seizoenen van Joop Stokkermans en Ivo de Wijs en ze bewerkte zelf Guus Vleugels satirische lied Op één been kan je niet lopen. In haar versie komt een lange lijst met namen voorbij, waarmee ze in die 25 jaar heeft samengewerkt: Jasperina (de voornaam volstaat), Piet Römer, Hetty Blok, de ouwe Kraay, Nelly Frijda (met borreltje na afloop), Lange Frans en ook met Pierre Bokma. Maar ja, zingt ze, dan kwam alleen de naam van Bokma op de poster. Toen haar naam eindelijk wel op een poster verscheen, stond er ‘Anita Boer’. Ik heet Annick, corrigeerde ze de maker van de poster. Zijn reactie was: “Ja? Ach, ze kennen je toch niet. We laten het zo”.

De enige, de echte

(foto Randy Fokke)

Annick Boer vertelt in de voorstelling hoe een man haar bij de kassa van Het Kruidvat herkent. Maar ja, waarvan, waarvan? Nee, niet van het tv-programma Kanniewaarzijn, want hij kijkt niet naar die ongein. Als ze de winkel al bijna uit is, zegt hij: o ja, je bent Heleen van Royen!” Daar heb je die zelfspot weer. Ze zingt a capella het geestige liedje Enkels en voeten, dat Hans Dorrestijn en Martin van Dijk ooit voor haar schreven. Ze opent de avond met het door Ruud Bos en Pauline van Buringen geschreven liedje De enige, de echte over hoe blij – hoe blij, hoe blij, hoe blij – ze met zichzelf is. Ze brengt zelfs de aria Il Tramonto van Verdi ten gehore, want in haar jeugd wilde ze operazangeres worden. Het is over van Annie Schmidt en Harry Bannink zingt ze in de voorstelling niet, maar ze vertelt wel dat ze dit lied uit de musical Heerlijk Duurt Het Langst al op de Kleinkunst Akademie wilde zingen. De directeur zei echter: “Annick, daar ben je nog veel te jong voor”. Het lied staat gelukkig wel op de cd met veertien liedjes die ze in eigen beheer uitbracht.

Haar grote liefde

(foto Randy Fokke)

In de voorstelling en op de cd klinken een aantal eigen liedjes, die ze met haar pianist – en dus ook componist – Jean Louis van Dam schreef. Zoals het mijmerende liedje Dat komt later pas over hoe je omgaat met ouder worden. Maar ze zingt ook de Andrew Sisters-klassieker Bei mir bist du schön, in de voorstelling als toegift. Spelen en zingen, collega’s, ‘zang-angst’ waar ze een tijdje geleden aan leed; alles komt aan bod in Dat is goed gelukt! Erg geestig is haar conference over dat ze in 2017 werd gevraagd voor de musical Tina. Tina? Ze laat even zien dat ze de bewegingen van Tina Turner wel degelijk in huis heeft. Maar het betrof een jeugdmusical over het gelijknamige tienermeisjestijdschrift. Ze werd uiteraard niet gevraagd voor de titelrol, maar ook niet voor de moeder van Tina. Nee, het ging tot haar grote schrik om de rol van de grootmoeder. En Annick Boer, die sinds 1994 altijd werk heeft gehad, staat haar mannetje: ze heeft deze musical inderdaad vorig seizoen gespeeld. Ze vertelt gedetailleerd over haar eigen leven en dat doet ze op een manier waarin veel mensen hun eigen leven zullen herkennen. Ze vertelt over foute mannen, over haar stiefzoon, maar vooral over de liefde van haar leven. Die zat tijdens de première in de zaal, maar Annick deed net alsof hij er niet was: “De man die in de zaal zit, is een dubbelganger”.

Authentiek

Het Parool 10-11-1994 (foto Wubbo de Jong)

Het goede van haar conferences is dat alles wat Annick Boer over haar eigen leven vertelt – min of meer – berust op de waarheid. Het is authentiek. Een kwart eeuw geleden ontmoette ik de destijds 23-jarige Annick voor het eerst. Ze speelde als stagiaire een rolletje in de komedie The Sunshine Boys, met in een van de de hoofdrollen John Kraaykamp senior (destijds 68). Hans Vogel, bij Het Parool de coördinator van het katern Uit & Thuis, had het lumineuze idee om Kraaykamp senior te interviewen samen met jonge blom Annick. Ik mocht het interview maken. Het is een van de beste stukken die ik in al die jaren bij de krant heb geschreven. De ouwe Kraay was zeer te spreken over zijn jonge collega: “Annick heeft het talent om te doen wat er van haar wordt verlangd. Niet meer en niet minder. Dat is het geheim van acteren in een komedie. Veel acteurs gaan letterlijk ‘te gek’ doen, als het leuk moet zijn. Maar het is pas grappig, als de acteur de situatie elke avond als nieuw ondergáát. Hij mag nooit laten blijken dat het leuk bedoeld is.” Annick Boer had dit talent al en ze heeft het de laatste 25 jaar nog meer ontwikkeld.

‘Met twee poten op de grond blijven’

Het Parool 10-11-1994 (foto Pan Sok)

Het Parool 10-11-1994 (foto Pan Sok)

De ouwe Kraay wees Annick Boer op zijn stokpaardjes, waaronder het gevaar van ijdelheid: “IJdelheid is in ons vak een kanker. Een acteur mag nooit een ijdele klootzak worden. Je zekerheid als acteur moet wortelen op heel andere gronden. Op de wetenschap dat je spel loopt als een klok en dat je elke gulden, die het publiek voor je heeft neergeteld, dik en dik kan teruggeven”. En ook: “Je moet met twee poten op de grond blijven en al dat dure gelul in een verre hoek zetten. En het er niet meer uithalen”. Wie op de krantenpagina’s klikt, ziet de pagina’s uitvergroot.

In reprise

Annick Boer speelt dit seizoen helaas nog slechts vier voorstellingen van Dat is goed gelukt!: aan het einde van de middag – vandaag 25 oktober – in Huizen, morgen 26 oktober om 20.30 uur in het Isala Theater in Capelle a/d IJssel, donderdag 7 november om 20.30 uur in Schouwburg Amphion in Doetinchem en maandag 11 november om 12.30 uur in Concordia in Enschede. Gelukkig gaat de voorstelling volgend seizoen zeker in reprise en ondertussen is de wonderschone cd te bestellen bij www.bol.com of bij www.annickboer.nl